Zoals ieder wandeluitje hadden we vroeg afgesproken bij het pand van Art Blanche, vanwaar we zouden vertrekken naar een nog niet nader genoemde groene wandel-locatie. Zodra iedereen (4 personen slechts, een magere opkomst, zelfs wandelgekke Karim bleef bij AB om te schilderen! ) was ingestapt in het hete scheurijzer van René konden we gaan brainstormen waar onze tocht der tochten kon gaan plaatsvinden. Na een hoop geouwehoer en gegrap in de wagen van René waren we het erover eens dat we richting Vaassen zouden rijden en bij de Kroondomeinen onze voeten voor onze andere voeten zouden plaatsen en gingen waar het lot ons zou brengen. Toen we eenmaal arriveerden, wel en wee op de routekaart hadden gekeken, onze stoute schoenen hadden aangetrokken, gingen we op pad. Carlo als onze gids nam natuurlijk gelijk het voortouw en verkondigde: Trouwe volgelingen.... Volg Mij!
Na een tijd gewandeld te hebben, het standaard gegrap, een aantal olijke kiekjes vast gelegd te hebben van de omgeving kwamen we 2 fietsende natuurliefhebbers tegen (en een mooie macro foto van René van een mestkever).
Deze vriendelijke man en vrouw hadden hun babbel mee en konden tot ons welgemeende genoegen genoeg vertellen over de omgeving, de route die we liepen(en vooral de route die we niet moesten lopen), ons waarschuwden voor Nymphen (geen vrouwelijke bosnymphen, helaas) , deze beestjes waren ter grootte van een kop van een speld (een paar millimeter) en waren de tweede vorm van een eng bloedzuigend monster dat uiteindelijk een teek zou worden. Het probleem bij deze minuscule beestjes waren dat ze bijna niet met het blote oog te zien waren, maar net zo besmettelijk waren als de normale teek en dus ook de vreselijke ziekte van Lyme bij zich konden dragen. het gevaar verschuilt zich in een klein hoekje.... Ook konden ze ons het nodige vertellen over de overige flora en fauna van de kroondomeinen, na ze uitgezwaaid te hebben vervolgden we ons pad. We kwamen onderweg een klein zwart hoesje tegen waarin een klein verrekkijkertje zich had verstopt, slim als we waren kon dit natuurlijk alleen door de natuurliefhebbers zijn verloren zijn. Onze vondst bleek een aantrekkingskracht van de vrouwelijke natuurliefhebber te hebben en ze kwam even later terug gefietst om haar verloren schat op te halen. Na even verder gewandeld te hebben zagen we een motorrijder langsschieten, een stapel houten boomstammen waar een niet nader genoemde vrijwilliger van Art Blanche zijn lef wilde testen en volgens de rest.... de boom in kon...
Na verder geslenterd te hebben kwamen we via een lange weg weer uit bij onze opstap/parkeerplaats. Voldaan en minder lang dan onze vorige tochten keerden we weer terug bij het vertrouwde zonnige Art Blanche, Oost West, Thuis best....
Niels
Deelnemers: Carlo, Niels, Enno, René.