5 februari 2019
Voor ons uitje naar een museum, hadden we gekozen voor "De Hermitage" in Amsterdam.
Uiteindelijk gingen er, in totaal, vier mensen mee. Voor sommigen was het niet mogelijk om mee te gaan, omdat het te enerverend zou zijn of omdat er teveel moest worden gelopen.
We kochten treinkaartjes met korting, zodat we niet met de auto hoefden. Makkelijker en goedkoper, omdat we op deze manier geen parkeerkosten hadden.
We spraken af op het station en namen de rechtstreekse trein naar Amsterdam centraal.
Het was een gezellige reis. Bij aankomst moesten we even zoeken naar de juiste tram, maar die was snel gevonden.
Aangekomen bij de Hermitage viel de grootse entree op. Je zou niet denken dat er achter de eerste poort zo'n grote binnenplaats schuil gaat. Kortom, een zeer indrukwekkend gebouw. Ook van binnen was het een en al luxe.
De entreeprijs was pittig en, omdat er verschillende mogelijkheden waren qua exposities, waren er wat onduidelijkheden. Wat kon je bekijken, voor welke prijs? Uiteindelijk kozen we er daarom voor, om een zogenaamd passe-partout te nemen. Hiermee kon je alle tentoonstellingen zien.
Zo konden we een bezoek brengen aan de expositie van de vaste collectie van het museum en konden we kijken naar een zeer uitgebreid overzicht van , zo genaamde, "Schutterstaferelen". Schilderijen waar deelnemers van schutterijen in groepsverband werden geportretteerd.
Gedurende je wandeling langs de schilderijen kon je, interactief, meeluisteren met de uitleg. Hiervoor moeste je eerste een kastje activeren.
Het waren mooie exposities en zodoende zijn we heel wat uurtjes rondgelopen in het museum. Uiteindelijk besloten we ook, om nog even een kijkje te nemen bij de expositie over "Outsider-art".
Kunstwerken, gemaakt door mensen met een psychiatrische achtergrond. Misschien kwam het mede doordat we al uren in het museum waren, maar onze interesse voor de kunstwerken was klein. Het was wel bijzonder, dat men in staat was geweest om deze collectie samen te stellen. Veel werken waren van iets na de tweede wereldoorlog of zelf van de periode daar nog voor.
Uiteindelijk besloten we om even Amsterdam in te lopen en een frisse neus te halen.
In een klein eettentje, vlakbij het Waterloo plein, dronken we iets.
Vervolgens gingen we even met Henk mee, om rond te kijken in een vintage-kleding winkel.
Met een paar nieuwe oude schoenen verlieten we de winkel.
We namen nog even een kijkje bij de oude woning van de vriendin van Carlo en liepen langs de Munt richting de Wallen. Daar hebben we nog wat gegeten bij een Vietnamees restaurantje.
Een hele beleving voor een groep provinciaaltjes natuurlijk, dus daar werd nog lang over doorgepraat.
Doorgewandeld naar het Centraal station en de terugreis aanvaard.
Iedereen was flink op, maar het was de moeite waarde geweest.
Een gezellige reis, een mooi museum en een vermakelijke wandeling. Wat wil je nog meer ?